.. wbudza we mnie niepokój
gwałtowny wiatr, jakby gniewny
porywający resztki liści z drzew
wibrujący w szalonym tańcu
nastaje pora melancholii ?
zatapiam się w 'zimowym śnie'
pusta droga bez śladów
wypełniona ciszą nocy
pomalutku idę przed siebie
poprzez opary gęstej mgły
chcę znaleźć trop? złudznie
zatrzymałam się pomiędzy
laterna magica, układa cienie
z gałęzi drzew, bez liści
na ścianach, suficie, lóżku
zapadam leniwie w letarg ..
Witaj ponownie jak zawsze z uśmiechem na twarzy. Cóż napisać? Serce drży, ma inny rytm, trochę niepokoju gdy brak słońca, to znamiona jesiennej chandry. Lecz przed nami ponowna wiosna i tą myślą musimy się karmić. Pozdrowionka.
OdpowiedzUsuń.. wspaniale Cię widzieć, bardzo się cieszę, że wróciłeś ;)
OdpowiedzUsuń.. to prawda, przecież znów nastanie wiosna, a i zima ma swoje majestatyczne piękno :)
- dziękuję za miłe słowa i pozdrawiam Cię najserdeczniej :)
Czasem szukanie właściwiej drogi może zająć nam chwilę. Ważne jest to, by w końcu do niej dotrzeć i się jej trzymać.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam!
.. myśle, że każdy z nas tej drogi szuka, czasem świadomie, a czasem nie ;) .. ważne jest żyć w zgodzie z samym sobą i bardzo istotne jest pozytywne nastawienie, uśmiech nic nie kosztuje,
OdpowiedzUsuńa przecież czym się 'karmimy', to właśnie w nas zostaje..
- pozdrawiam najserdeczniej :)
Masz rację, najważniejsze jest, by nie oszukiwać, zwłaszcza siebie, nie udawać kogoś innego. Bo ktoś szybko może nas zdemaskować. Co jakiś czas może nastać taki czas, że o uśmiech trudniej, jednak wtedy jeśli się pojawia, można uznać, że jest o wiele istotniejszy niż taki codzienny uśmiech.
OdpowiedzUsuńNa razie jeszcze się zastanawiam. Do tej pory spróbowałem pisania, prostego komponowania muzyki, rysowania i malowania. Nigdy nie próbowałem sił w rzeźbie. Ale to już chyba temat dla ekspertów.
Pozdrawiam!
.. myślę, że zawsze warto próbować wszystkiego .. a nawet sprobować sił w rzeźbieniu, może uda sie odkryć w sobie coś nowego? ;)
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam serdecznie :)
Witaj. Nawet nie wiesz jaka to radość, kiedy się dowiadujesz że ktoś ciebie jeszcze pamięta. Dziękuję.
OdpowiedzUsuń.. myślę, że zazwyczaj działa to w obie strony .. bo mi jest szalenie miło, że Ty pamiętasz, zaglądasz do mnie i zostawiasz swoje komentarze :)
OdpowiedzUsuńTeż nie lubię wiatru chociaż fascynuje mnie jego niszcząca siła, Mgiełko. A jesień przeważnie wprawia w nostalgiczne nastroje- taka uroda tej pory roku.
OdpowiedzUsuńPięknie o tym napisałaś Aniu:)
Dziękuję kochana za odwiedziny i pozdrawiam Cię cieplutko:)
.. mam tak samo Amasjo, fascynuje mnie naturą pod każdym względem .. dziękuję za piękne słowa ;)
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam Cię Anetko najserdeczniej :)
Przyszłam do Ciebie od Amasji... i zachwyciłam się.
OdpowiedzUsuńWszystkiego najpiękniejszego AnSo...
:-)
.. Stokrotko bardzo miło mi gościć Cię w moich skromnych progach .. dziękuję za Twoje przyjemne słowa :)
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam najserdeczniej :)
"pomalutku idę przed siebie
OdpowiedzUsuńpoprzez opary gęstej mgły"
niesamowite
.. dziękuję bardzo za odwiedziny i Twoje piękne słowa :)
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam bardzo serdecznie i ciepło :)
Bardzo miło mi się czyta, mam straszne tyły, ale mam nadzieję, że już będę regularnie w blogowym świecie. Ten wiersz totalnie trafia do mojego serca. Ja to też szukam i szukam swojej drogi. Dobrze, że to szukanie jest ciekawe. hehe Mnie się marzy znaleźć swoje miejsce na ziemi, jakoś jeszcze nie znalazłam, ale wiara, że się uda nie słabnie. :)
OdpowiedzUsuń.. dziękuję pięknie za Twoje niezwykłe słowa .. każdy chciałby mieć to swoje miejsce na Ziemi ..
OdpowiedzUsuń.. jesteś wspaniałą Osóbką i na pewno Ci się uda! czego oczywiście Tobie życzę z całego serca :)