.. odpłynęłam w niebyt
ukryłam w przestrzeni
wszechświata
wykuty w kamieniu
zamknięty w czasie
pejzaż wspomnień
jeszcze pulsuje tęsknota
narysowana dotykiem
oddechu i biciem serca
zaklęta w lustrze
rozmazanych odbić
tkwię pomiędzy..
szmaragdowe krople
❤️ '𝑷𝒐𝒆𝒛𝒋𝒂 𝒕𝒐 𝒆𝒄𝒉𝒐 𝒑𝒓𝒐𝒔𝒛𝒂̨𝒄𝒆 𝒄𝒊𝒆𝒏́ 𝒅𝒐 𝒕𝒂𝒏́𝒄𝒂' - 𝑪𝒂𝒓𝒍 𝑺𝒂𝒏𝒅𝒃𝒖𝒓𝒈❤️ ❤️ ❤️ '𝙋𝙤𝙚𝙯𝙟𝙖 𝙩𝙤 𝙘𝙞𝙚𝙣́ 𝙧𝙯𝙪𝙘𝙖𝙣𝙮 𝙥𝙧𝙯𝙚𝙯 𝙡𝙖𝙩𝙖𝙧𝙣𝙞𝙚 𝙣𝙖𝙨𝙯𝙚𝙟 𝙬𝙮𝙤𝙗𝙧𝙖𝙯́𝙣𝙞” - 𝙇𝙖𝙬𝙧𝙚𝙣𝙘𝙚 𝙁𝙚𝙧𝙡𝙞𝙣𝙜𝙝𝙚𝙩𝙩
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
moze zabierzesz mnie do Siebie ,chetnie ukryje sie tam razem z Toba
OdpowiedzUsuńwiersz jak zawsze zjawiskowy
masz racje moja Droga pod taka kolderka wiele rzeczy mozna ukryc
pozdrawiam cieplo ulka
Nikt nie potrafi malować słowami tak, jak Ty, sprawiając przy tym, że dociera do mnie tyle rzeczy, tyle spraw...Bardzo, bardzo Ci za to dziękuję :*
OdpowiedzUsuńJakby element nowoczesnej poezji widzę. Ciekawe to, ten ostatni wers. Jak zawsze czuję się oczarowany. :)
OdpowiedzUsuńMam tak samo. W moich snach normalnie rozmawiam jak na jawie, mogę sobie chodzić, siadać itp. itd. Wszystko realne do granic.
Pozdrawiam i dzięki za wizytę! :))
www.wiatrslow.pl
OdpowiedzUsuńmoże pożegnanie ?
już uzupełniam i dziś będzie się wszystko otwierać sorry
OdpowiedzUsuńpozdrawiam
Witaj Mgiełko. Dziękuję:) To co napisałaś w komentarzu, jest po czyści odpowiedzią. Pierwsze kroki, być może jeszcze nieudolne, lecz z każdą chwilą coraz pewniejsze, na tym polega nauka samego siebie. Twój wiersz, jak zwykle jest przekazem i na tym polega sztuka, by każdy mógł ją zrozumieć, a przy tym dostrzec jej piękno. Tęsknota, wspomnienie, powoli zacierające się, lecz jeszcze świeże. Pozdrawiam ciepło.
OdpowiedzUsuńWitaj Mgiełko. Jak zawsze dziękuję. Jednak przede wszystkim, za zrozumienie. Pozdrawiam ciepło.
OdpowiedzUsuńA dzięki, dzięki. :)
OdpowiedzUsuńBo jest co słuchać jeśli o ten zespół chodzi. :)))
Pozdrawiam!
Pozdrawiam lustrzaną Ciebie i tą realną :)
OdpowiedzUsuńDlaczego szukamy szczeliny , by się w niej zakleszczyć, myślę...że lepiej iść naprzód,póki niosą nogi...coś ujrzeć, zahaczyć, dotknąć, póki czucia w palcach.
OdpowiedzUsuńWielu cudownych odczuć i jak najkrótszego trwania"pomiędzy".
Zostawiam uściski. Daglezja.:)))
Witaj Mgiełko. Twoje życie, nie może być "kokonem stagnacji". Choćby dlatego, że dostrzegasz jego barwy, kolory, możliwości i wartości. Potrafisz je docenić. Może to być, chwilowy przystanek, może odpoczynek przed dalszą podróżą, ale sądzę że u ciebie to nie stagnacja. Pozdrawiam ciepło serdecznie.
OdpowiedzUsuńczarujesz, Kochana, ja też zwalniam, zastygam we wspomnieniach i nostalgii, bo czasem tak lubię :)
OdpowiedzUsuńpozdrawiam Cię ciepło :)
Witaj Mgiełko:)
OdpowiedzUsuńdziękuję za odwiedziny i wszystkie miłe słowa, które sprawiają mi wielką radość:)
Też czasem lubię 'odpłynąć w niebyt'ale nie mogę sobie na to pozwolić zbyt często.
Serdeczności dla Ciebie, Aniu:*
Cudny wiersz - lekkość i powaga; przemijanie i trwanie; żal, że coś kruszeje... Pozdrawiam.
OdpowiedzUsuń..dziekuję bardzo za wizytę i Twoje piękne słowa.. :)
Usuń.. nie wiem dlaczego, ale nie mogę znaleźć Twojego bloga? ..
- pozdrawiam najsedreczniej .. :)
Witaj Mgiełko. Bardzo dziękuję, to miłe. Pozdrawiam serdecznie.
OdpowiedzUsuńChoć pewnie coś innego mamy to myśli, to odnajduję się w tym wierszu :)
OdpowiedzUsuń.. cieszę się ogromnie .. każda z nas ma swoje skojarzenia, odczucia i właśnie to jest fantastyczne ..cudownie, że się odnajdujesz w tym wierszu, dziękuję ! <3
OdpowiedzUsuń- pozdrawiam najcieplej Kochana :*