soczystość chwili..

.. obudził mnie, zsunął kołdrę snu

boski zapach rosy o poranku

kruchością dotyku musnęła ciało 

soczystość eterycznej chwili

kolejny spektakl w teatrze życia

roztacza się .. napełnia przestrzeń

uwodzą i wabią chwile doczesne

spokojem błogości lewituje zieleń

i .. tylko czasem pod strzechą nocy

w zwiewnej sukni z alabastrowej mgły  

tańczą pragnienia z marzeniami

odbijając się w lustrze życia..

zjawiskowa aura ..

.. mgła rozsnuła białą szatę nad ziemią 

wyczarowała zjawiskową aurę pomroki

gęste opary, wręcz nieprzeniknione

skrywają sekrety złudnych miraży 

przenikam w dziewicze ślady tajemnic

skondensowaną mgłą uśpionego świata

czuję empiryczne muśnięcia wilgoci

milczę, by nie zakłócić echa istnienia

kreuję marzenia i (nie)zrozumiałe słowa

nasączona cudowną feerią odczuć

 podziwiam urzekającą wjątkowość  

kreślę kształty niekończących uczuć ..