iluminacja..

 

..zgrzyt starej zardzewiałej bramy

otworzył wrota magicznego ogrodu..

*

idę.. 

po nitce utkanej ciszą nocy 

w srebrzystej woalce snu..

czuję..

rozedrgane tańczące marzenia 

z iskrzącym pyłem księżyca..

 widzę..

niezwykły błysk oczu   

owiany zwiewnością poświaty..

zauroczona..

szmerem mgielnej fantazji

utkanej lśnieniem z gwiazd..

- lewituję w baśniowej iluminacji..

melancholijnie..

 

..za kolejnym zakrętem

tymczasowość

przystanęłam w bezruchu

czując dotyk ciszy

błogi moment milczenia

zapomnienie dla myśli

w kokonach pajęczyn

zaplątane tęsknoty

spajam się z niebem

pajęczym jedwabiem

pełnia melancholii

przycupnęła w duszy..